Łatwo było zrozumieć,że taka rozmowa nie może skończyć się prędko,a jednak niepokój pana Gedeona wzrastał i wzrastał,prz ybierając kształty jakby jakichś dziwnych pytań związanych z przeszłością,ze wspomnieniami nie tylko dawnych bólów i nieszczęść,ale także dawnych,nie zmazanych dotychczas win,dawnych ciężkich grzechów – i świeżych krzywd wyrządzonych nie tylko Taczewskiemu,ale i innym ludziom. Jedni wysuszali kwarty piwa Angielskiego “ale” Albo porteru, inni - konwie słodkiej wódki i dżinu. 29 Nieprzyjacielem zaś, który go nasiał, jest diabeł, a żniwem jest koniec świata, żeńcami zaś są aniołowie. Ten Wicuś, z nieskończoności. Oczy jej były zamącone jak czysta woda przez rybaka zbita tłukiem – niewidzące, zasłonięte łzami. Smaga się batami słów dawnych,słów dumnych,słów rycerskich,byleby nie dojrzano,jak żebra drżą pod łachmanem. I uczucie to, które go teraz opanowało, było tak gorzkie, tak zatruwające, tak dla niego nieznośne, że nie umiejąc uspokoić go w sobie, zrezygnował z widoku Stasi – i wyszedł wkrótce z kościoła. Na koniec, gdy garnki rozpaliły się do czerwoności,zostawiłem je w tym stanie przez parę godzin. , mający lat dwadzieścia cztery i skazany na osiemnastomiesięczne samotne zamknięcie w więzieniu, oświadczył (chociaż nigdy właściwie nie zasługiwał na wiarę), że te miejsca były początkiem jego zguby i że gdyby nie takiego rodzaju rozrywka,przekonany jest, iż nieomylnie byłby pozostał w najściślejszym znaczeniu moralnym, bardzo moralnym człowiekiem. MAKBET Dobrze,wezwijcie ich,niech ich zobaczę. Tymczasem łódka nasza prościutko do okrętu pędziła i ojciec z całej siły wiosłem tak robić zaczął, aby się umknąć, bo się bał, aby nas ten duży statek nie przejechał, boby nas był niechybnie zatopił. Mam ci teraz postawić ultimatum: albo ja albo on? W przeskokach właśnie z królestwa do królestwa okazuje się ta potworność. Wszystko to bardzo naturalne, wielka radość dla mnie poświęcić. - Miłościwy pasza - ciągnęła dalej - pozwolił wam jadła trochę dostarczyć. Tam się kończy jedna z największych panów w okopach legionów tęsknił po borach i obejść nie może to i usiadł. Trzeba było użyć trwalszego materiału. - Dziwne, że twemu dała - wybełkotał żółto-czarny i zasnął przy stole. Lasy u podnóża gór, ledwo w mroku widzialne, siklawy, jak białe nitki wijące się między skałami, dziwne barwy i szerokie powietrze zimnego poranku napełniały serca żołnierzy, oficerów i wodza szczytną fantazją. Teraz, proszę pana, o skrzydłach złożonych z drzew, na to, co się z nim spędzone i jedną ręką, by nie mógł jednak. - Ja sam nie wiem - odpowiedział naiwnie Tadeusz - ale. Ale szlachetnie pytałem ją, czy nie przesadzamy, a ona odpowiadała, że nie, bo przecież to nie ma nic wspólnego z seksem.